کد مطلب:276508 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
مایه طول عمر
اهتمام و مداومت در دعا برای حضرت قائم علیه السلام و تعجیل فرج و ظهور شریفش، مایه طول عمر، و نیز سایر آثار و فواید صله رحم است. ان شاء اللَّه تعالی.
و دلیل بر این معنی به طور خصوص روایتی است كه در فضیلت دعای منصوصی آمده. و آن این كه: در مكارم الاخلاق مروی است كه هركه این دعا را پس از هر نماز واجب بخواند و بر آن مواظبت كند، آن قدر زنده خواهد ماند كه از زندگانی سیر و ملول شود و به دیدار مولی صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - مشرّف گردد. دعا چنین است: «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَللَّهُمَّ إِنَّ رَسُولَكَ الصَّادِقُ المُصَدَّقُ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَآلِهِ قالَ إِنَّكَ قُلْتَ: ما تَرَدَّدْتُ فِی شَیْ ءٍ أَنَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ المُؤْمِنِ یَكْرَهُ المَوْتَ وَأَنَا أُكْرِهُ مَساءَتَهُ، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ لِأَوْلِیآئِكَ الفَرَجَ وَالنَّصْرَ وَالعافِیَةَ، وَلا تَسُوؤُنِی فِی نَفْسِی وَلا فِی فُلانٍ»، به جای كلمه فلان نام هر كس را بخواهد می برد. [1] .
اگر بگویید: چه جهت دارد كه دلالت این دعا برای تعجیل فرج حضرت صاحب الزمان علیه السلام باشد؟
می گویم: وجه استدلال به این دعا در بخش چهارم كتاب در حرف «ف» گذشت كه با فرج آن حضرت، فرج تمام اولیای خدا حاصل می گردد، و نیز عافیت و نصرت آنان در زمان ظهور تحقق خواهد یافت، اضافه بر این كه در بعضی از روایات این عبارت چنین است: «وَعَجِّلْ لِوَلِیِّكَ الفَرَجَ...».
كه برای كاوشگران در روایات و اخباری كه از امامان برحق علیهم السلام رسیده و دعاهایی كه از ایشان نقل شده تردیدی نیست كه: منظور از ولیّ - در آن جا كه به طور مطلق بیاید مثل همین مورد - خصوص مولی صاحب الزمان علیه السلام است. برای روشن شدن صحّت مطلب به دعای مولای ما حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضاعلیهما السلام و دعایی كه بعد از نماز شب روایت شده، و زیارت روز جمعه و... مراجعه شود.
[ صفحه 538]
اگر بگویید: احتمال دارد كه «ولیّ» در این جا به معنی مؤمن باشد، چون اطلاق ولیّ بر آن نیز در روایات شایع است.
می گویم: این احتمال بعید و توجیه بی پایه ای است، زیرا كه آنچه ما ذكر كردیم به چند وجه نیز تأیید می شود، از جمله:
1 - آنچه در فضیلت این دعا روایت گردیده كه موجب تشرف به دیدار حضرت صاحب الامرعلیه السلام می شود، بر آگاهان به شیوه ها و سبك ها و ویژگی های دعاها پوشیده نیست كه مترتب شدن این اثر بدین جهت است كه این دعا در حقّ صاحب الامر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - می باشد.
2 - آنچه از بعضی از دعاها - مثل دعای روز عرفه از صحیفه سجّادیه - و بعضی از روایات استفاده می شود كه از آداب دعا مقدّم داشتن دعا در حقّ صاحب الزمان - روحی فداه - پس از حمد خداوند و صلوات بر پیغمبر و آل اوعلیهم السلام می باشد، كه پیش از دعا برای خودش برای آن حضرت دعا كند، و دعای مورد بحث به همین ترتیب است.
3 - غالباً دعا برای فرج و پیروزی و عافیت در دعاهایی كه از امامان علیهم السلام رسیده مخصوص به حضرت صاحب الزمان - صلوات اللَّه علیه - است، پس از تمام این مطالب كسی كه با كلمات ائمه علیهم السلام انس دارد، اطمینان می یابد، بلكه قطع و یقین پیدا می كند كه منظور از «ولیّ» در این جا خصوص مولایمان صاحب الزمان علیه السلام است. اضافه بر این كه دعا برای آن حضرت - عجّل اللَّه فرجه الشریف - كه در تعقیب نمازهای امامان - علیهم السلام - واقع بوده نیز مؤیّد آن است كه بگوییم منظور از ولیّ - در این دعا - همان حضرت است.
تمام این بحث ها در صورتی است كه روایت «لِوَلِیِّكَ» باشد، اما بر مبنای روایت «لِأَوْلِیآئِكَ»، باز دعا برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت است، چون به فرج آن حضرت، فرج حقیقی كلّی برای همه اولیای خدا حاصل می گردد - چنان كه بیان كرده ایم -.
و امّا شرح و توجیه این عبارت: «ما تَرَدَّدْتُ فِی شَیْ ءٍ أَنَا فاعِلُهُ»، در بخش آینده كتاب خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالی و نیز سند این دعا را همان جا بررسی و بیان خواهیم نمود.
و دلیل بر مطلب مورد بحث: آنچه به طور عام در فضیلت صله رحم و احسان به
[ صفحه 539]
نزدیكان رسیده كه مایه طول عمر است، می باشد. به ضمیمه آنچه در روایات آمده كه صله نزدیكان پیغمبر و امیر المؤمنین - علیهم السلام - از صله خویشاوندان نسبی بهتر است. پس هرگاه صله رحم و محترم شمردن پیوندهای نسبی موجب طول عمر باشد، احسان به نزدیكان پیغمبرصلی الله علیه وآله به طریق اولی این اثر را دارد، و در نزدیكان پیغمبر و امیر مؤمنان - علیهم السلام - كسی بهتر از مولای ما صاحب الزمان علیه السلام نیست. بنابراین آن حضرت از مهم ترین مصادیق این عنوان است.
و در این جا درباره چند موضوع بحث می كنیم:
اول: در بیان این كه صله رحم مایه طول عمر است.
دوم: بیان این كه صله رحم پیغمبرصلی الله علیه وآله مؤكّدتر و بهتر است.
سوم: بیان این كه دعا كردن، صله و احسان است.
و دلیل بر این معنی به طور خصوص روایتی است كه در فضیلت دعای منصوصی آمده. و آن این كه: در مكارم الاخلاق مروی است كه هركه این دعا را پس از هر نماز واجب بخواند و بر آن مواظبت كند، آن قدر زنده خواهد ماند كه از زندگانی سیر و ملول شود و به دیدار مولی صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - مشرّف گردد. دعا چنین است: «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَللَّهُمَّ إِنَّ رَسُولَكَ الصَّادِقُ المُصَدَّقُ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَآلِهِ قالَ إِنَّكَ قُلْتَ: ما تَرَدَّدْتُ فِی شَیْ ءٍ أَنَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ المُؤْمِنِ یَكْرَهُ المَوْتَ وَأَنَا أُكْرِهُ مَساءَتَهُ، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ لِأَوْلِیآئِكَ الفَرَجَ وَالنَّصْرَ وَالعافِیَةَ، وَلا تَسُوؤُنِی فِی نَفْسِی وَلا فِی فُلانٍ»، به جای كلمه فلان نام هر كس را بخواهد می برد. [1] .
اگر بگویید: چه جهت دارد كه دلالت این دعا برای تعجیل فرج حضرت صاحب الزمان علیه السلام باشد؟
می گویم: وجه استدلال به این دعا در بخش چهارم كتاب در حرف «ف» گذشت كه با فرج آن حضرت، فرج تمام اولیای خدا حاصل می گردد، و نیز عافیت و نصرت آنان در زمان ظهور تحقق خواهد یافت، اضافه بر این كه در بعضی از روایات این عبارت چنین است: «وَعَجِّلْ لِوَلِیِّكَ الفَرَجَ...».
كه برای كاوشگران در روایات و اخباری كه از امامان برحق علیهم السلام رسیده و دعاهایی كه از ایشان نقل شده تردیدی نیست كه: منظور از ولیّ - در آن جا كه به طور مطلق بیاید مثل همین مورد - خصوص مولی صاحب الزمان علیه السلام است. برای روشن شدن صحّت مطلب به دعای مولای ما حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضاعلیهما السلام و دعایی كه بعد از نماز شب روایت شده، و زیارت روز جمعه و... مراجعه شود.
[ صفحه 538]
اگر بگویید: احتمال دارد كه «ولیّ» در این جا به معنی مؤمن باشد، چون اطلاق ولیّ بر آن نیز در روایات شایع است.
می گویم: این احتمال بعید و توجیه بی پایه ای است، زیرا كه آنچه ما ذكر كردیم به چند وجه نیز تأیید می شود، از جمله:
1 - آنچه در فضیلت این دعا روایت گردیده كه موجب تشرف به دیدار حضرت صاحب الامرعلیه السلام می شود، بر آگاهان به شیوه ها و سبك ها و ویژگی های دعاها پوشیده نیست كه مترتب شدن این اثر بدین جهت است كه این دعا در حقّ صاحب الامر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - می باشد.
2 - آنچه از بعضی از دعاها - مثل دعای روز عرفه از صحیفه سجّادیه - و بعضی از روایات استفاده می شود كه از آداب دعا مقدّم داشتن دعا در حقّ صاحب الزمان - روحی فداه - پس از حمد خداوند و صلوات بر پیغمبر و آل اوعلیهم السلام می باشد، كه پیش از دعا برای خودش برای آن حضرت دعا كند، و دعای مورد بحث به همین ترتیب است.
3 - غالباً دعا برای فرج و پیروزی و عافیت در دعاهایی كه از امامان علیهم السلام رسیده مخصوص به حضرت صاحب الزمان - صلوات اللَّه علیه - است، پس از تمام این مطالب كسی كه با كلمات ائمه علیهم السلام انس دارد، اطمینان می یابد، بلكه قطع و یقین پیدا می كند كه منظور از «ولیّ» در این جا خصوص مولایمان صاحب الزمان علیه السلام است. اضافه بر این كه دعا برای آن حضرت - عجّل اللَّه فرجه الشریف - كه در تعقیب نمازهای امامان - علیهم السلام - واقع بوده نیز مؤیّد آن است كه بگوییم منظور از ولیّ - در این دعا - همان حضرت است.
تمام این بحث ها در صورتی است كه روایت «لِوَلِیِّكَ» باشد، اما بر مبنای روایت «لِأَوْلِیآئِكَ»، باز دعا برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت است، چون به فرج آن حضرت، فرج حقیقی كلّی برای همه اولیای خدا حاصل می گردد - چنان كه بیان كرده ایم -.
و امّا شرح و توجیه این عبارت: «ما تَرَدَّدْتُ فِی شَیْ ءٍ أَنَا فاعِلُهُ»، در بخش آینده كتاب خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالی و نیز سند این دعا را همان جا بررسی و بیان خواهیم نمود.
و دلیل بر مطلب مورد بحث: آنچه به طور عام در فضیلت صله رحم و احسان به
[ صفحه 539]
نزدیكان رسیده كه مایه طول عمر است، می باشد. به ضمیمه آنچه در روایات آمده كه صله نزدیكان پیغمبر و امیر المؤمنین - علیهم السلام - از صله خویشاوندان نسبی بهتر است. پس هرگاه صله رحم و محترم شمردن پیوندهای نسبی موجب طول عمر باشد، احسان به نزدیكان پیغمبرصلی الله علیه وآله به طریق اولی این اثر را دارد، و در نزدیكان پیغمبر و امیر مؤمنان - علیهم السلام - كسی بهتر از مولای ما صاحب الزمان علیه السلام نیست. بنابراین آن حضرت از مهم ترین مصادیق این عنوان است.
و در این جا درباره چند موضوع بحث می كنیم:
اول: در بیان این كه صله رحم مایه طول عمر است.
دوم: بیان این كه صله رحم پیغمبرصلی الله علیه وآله مؤكّدتر و بهتر است.
سوم: بیان این كه دعا كردن، صله و احسان است.
[1] مكارم الاخلاق: 284.